Madé    15 augustus 2014 Om 9.00 uur hebben we met Madé afgesproken voor ons hotel. Madé is vandaag onze prive- chauffeur en zal ons een aantal bezienswaardigheden laten zien op Bali. Om 8.15 uur, we hebben net ons ontbijt besteld, zwaait hij vrolijk ten teken dat hij gearriveerd is. Na het ontbijt vertrekken we richting Denpasar. Allereerst stoppen we bij de Pet- Market van Bali. Hier komen alle Balinezen die een huisdier willen kopen of verkopen. Op de markt kijken we onze ogen uit want in de rotan kooien zitten puppies, poesjes, apen, vogels, hanen, leguanen, konijnen, bijen en gekleurde kuikens. Deze kuikens zijn verkrijgbaar in rosé, groen, blauw, rood, paars of naturel. Ze worden cadeau gedaan als een kind jarig is. De kleur verdwijnt na twee weken. Hij neemt ons mee naar de achterzijde van de markt. Hier staan allerlei manden met hanen  waarmee gevochten kan worden. Er wordt veel geld ingezet en de eigenaar van de haan die het duel overleefd wint de inzet, de levende en de dode haan. Madé vraagt of we dit willen zien maar hiervoor bedanken we. Als we naar de auto teruglopen zien we nog handbeschilderde levende slakken en krabben! Ze zijn geverfd en versierd. Bij de aankoop krijg je een leuk plastic huisje compleet met veranda waar het beestje in kan. Na de markt rijden we naar een traditioneel Balinees huis. De tijd heeft hier echt stilgestaan. Het is een kleine hut met bamboedak. Buiten is de keuken met houtvuur en een waterput. Naast het huis staan diverse beelden om de goden te vereren. Iedere ochtend worden er offermandjes bij gezet. Hierna bezoeken we de Pengumuman tempel. We krijgen eerst allemaal een sarong om. De tempel is erg indrukwekkend. We krijgen offermandjes om bij de beelden te leggen, " for good luck". Madé wil ons een vulkaan van Bali lagen zien. In totaal zijn er drie op Bali maar dit is de mooiste. Onderweg naar boven bezoeken we nog een waterval. Dan begint het te regenen en wordt het mistig. We lunchen in een restaurant met volgens zeggen een prachtig uitzicht op de vulkaan maar omdat het zo erg bewolkt is zien we helemaal niets. Ook het eten valt hier tegen en is relatief erg duur. We dalen weer af naar beneden en de regen stopt en zon breekt weer door. Volgende bestemming is een koffieplantage waar Paul al zolang naar toe wil. Deze plantage is echt schitterend en naast koffie wordt er ook cacao en diverse soorten kruiden verbouwd. Madé weet werkelijk alles van het proces en vertelt honderduit. De beroemde Luwak koffie komt hier ook vandaan. De Luwak (civetkat) is een katachtig dier dat de koffiebonen eet in combinatie met fruit. De poep van deze Luwack wordt opgevangen en de niet verteerde koffiebonen eruit gehaald. Vervolgens worden ze schoongemaakt en geroosterd is dit de duurste koffie ter wereld(€850 voor een pond). De koffie wordt hier op een houtvuur al roerend in een ijzeren pan geroosterd. Aan het einde van de koffieplantage kijk je uit over een prachtige vallei. Er staan zitjes van bamboe met een soort placemat erop met allerlei namen van koffie en thee. Dan komt er een meisje met een dienblad vol kopjes en glaasjes die ze op de juiste naam op de placemat neerzet. We moeten alles proeven. Alleen de Luwak koffie moet je extra bestellen. Paul besteld zo'n bakkie want hij is de enige die koffie lekker vindt. De smaak is wel goed maar nou ook weer niet heel bijzonder, aldus de kenner, komt door de manier van koffiezetten. Natuurlijk komen we weer in een winkeltje waar alle soorten koffie en thee verkocht worden. We kopen een zakje koffiebonen. Onderweg hebben we al veel rijstvelden gezien maar de mooiste moeten nog komen zegt Madé. En inderdaad, korte tijd later hebben we een adembenemend uitzicht over de rijstvelden. Madé spoort ons aan om over de 'randen' van de rijstvelden te lopen. Je zakt wel tot je enkels in de modder maar dat is het wel waard. De velden zijn opgebouwd uit terrassen en het hele rijstproces duurt 3 maanden. Op het land zijn veel mannen en vrouwen bezig met het omploegen en het oogsten. Prachtig om te zien. Nu naar Ubud. Een stad waar je veel over hoort en die de laatste jaren erg in trek is mede door de film Eat, Pray, Love. Maar is Ubud aangekomen is het zo verschrikkelijk druk met verkeer, echt niet normaal. Er zijn wel veel winkels maar er is echt geen doorkomen aan. Madé (en wij ook niet) snappen niet wat de aantrekkingskracht is van Ubud. Tien jaar geleden was hier niets te beleven. Volgens Madé is hier ook alles nog eens drie keer duurder. De kinderen willen nog graag naar Boedha to Boedha fabriek. Het fabriekje van deze (voornamelijk) ringen moet hier in de buurt zijn en Madé weet wel waar. Bij de fabriek aangekomen zien we hoe sierraden gemaakt worden maar ze willen in de winkel kijken. Volgens Jules is dit niet de 'echte' winkel van Boedha to Boedha. Volgens Madé wel maar we besluiten het erbij te laten. Madé wil ons nog meenemen naar Sanur voor de avondmarkt en eventueel een traditionele  Balinese dansavond. Maar wij hebben al zoveel gezien dat we hiervoor bedanken en worden weer bij het hotel afgezet. We hebben een fantastische dag gehad en ongelooflijk veel gezien en geleerd. O ja, mocht je ooit naar Bali gaan vraag dan een kaartje aan mij van Madé. Dat heb ik hem beloofd. Voor € 30 per dag rijdt hij je de rond.