Double Six Beach -

Double Six Beach - Legian.           12 augustus 2014 Voor het eerst tijdens deze reis hebben we een hotel waarbij ontbijt zit. Dus wij vanochtend naar de lounge waar een hele lieve vrouw (Lilik) ons opwacht en onze bestelling noteert. We kunnen kiezen uit een Amerikaans, Indonesich of een sweet breakfast. Daarnaast kun je nog van het buffet kiezen. Het is allemaal erg lekker. De eerste dag in Bali willen we Legian ontdekken en naar het strand want de kinderen willen graag jet skiën. We lopen door de drukke straten van Legian al slenterend naar het strand. Je komt hier ogen en oren tekort want het verkeer schiet al toeterend alle kanten op en tegelijkertijd zien we leuke winkels, offermandjes en zoveel dat het niet te beschrijven valt. Met vier mensen op de scooter, een man met dozen eieren van een meter hoog op de scooter, scooters met surfplanken ernaast; je kunt het zo gek niet verzinnen. En overal proberen ze je naar binnen te lokken. Uiteindelijk komen we bij het strand. Ook hier proberen ze je iedere 5 meter een strandbed te verhuren, surfplanken alleen geen jetski's. We beloven ze morgen een ander strand en huren strandbedden, parasols en 2 surfplanken. Enthousiast proberen ze te wave- surfen. Er zijn enorme hoge golven maar na enige oefening lukt het ze staande te blijven. Ook Amber en Paul gaan het proberen terwijl ik rustig op mijn strandbedje  lig. Nou rustig, ook hier komen ze iedere 2 minuten vragen of ik ijs wil, massage, fruit, pedicure, manicure, zonnebrillen, portemonnee's, petjes en ga zo maar door. We zwichten toch voor een vrouwtje met een mand vol fruit op haar hoofd. We kiezen banaantje en een ananas die ze verrassend schilt en zo een soort spiraal overhoudt. En dit alles voor nog geen 2 euro. Tegen drieën hebben we honger en moeten we uit de zon want we zijn aan het verbranden. Dat gaat hier zo snel. Als we het strand aflopen worden we wederom benaderd en ditmaal door chauffeurs. Je kunt hier trouwens niet lopen of er wordt geclaxonneerd of je een taxi wil. We spreken er een aan en maken een afspraak voor vrijdag. Vrijdag is hij onze prive- chauffeur en zal hij ons meenemen naar Ubud, de rijstvelden, tempels en de koffieplantage. We kiezen een eettentje uit waarbij je gewoon aanwijst wat je wilt eten. Het meisje achter de pannen schept het op een bord en geeft je een kaartje met de prijs afhankelijk van je keuze en hoeveelheid. Achter haar een groot bord met geplastificeerde  kaartjes voorzien van roepia's. Ook voor het drinken krijg je een kaartje met de prijs erop. Als je uitgegeten bent ga je gewoon met die kaartjes naar de kassa. Zo heerlijk simpel en efficiënt. Die roepia is echt lachen of een ramp. We pinnen hier 2,5 miljoen roepia voor € 166. Het omrekenen is vermoeiend dus dat doen we maar zo min mogelijk. In ieder geval is het eten echt heerlijk en spotgoedkoop.

Reis naar Bali

Bali.       11 augustus 2014 Vanochtend ging om 3 uur de wekker. Snel wat gegeten  en naar het vliegveld. Het is nog donker en langs de kant van de weg zitten de kangaroe's op een rijtje. Gewoon eng want je wil ze niet voor je auto krijgen. Ze zijn op zoek naar voedsel en dat hopen ze in de berm te vinden. Als we de auto bij Hertz hebben ingeleverd en  ingecheckt hebben vliegen we in 1 u 45 van Cairns naar Brisbane. In Brisbane moeten we overstappen naar Denpasar (Bali). Hiervoor hebben we 2 uur de tijd maar die heb je ook wel nodig. Eerst moeten we met een trein van Arrivals naar Departures. Immigratieformulieren invullen en dan aansluiten in een lange rij voor de douane. We zijn dan ook geen minuut te vroeg bij de gate. Na een prima vlucht van 6 uur met Virgin Australia landen we om 3 uur op Bali. Andere tijdzone waardoor het hier 6 uur later is dan in Nederland in plaats van 8 uur van Australië. Als we het vliegtuig uit zijn moeten we aansluiten in een gigantische rij om een visum te kopen. Dit kan in US Dollars, Euro's of Australische dollars. We gaan voor het laatste want we hebben er simpelweg niet aan gedacht om 150 Euro cash bij ons te hebben. Pinnen of met Creditcard betalen is niet mogelijk. Bij het hokje aangekomen, na een wachtrij van 1 uur, blijken we net te weinig Australische dollars te hebben: de prijs is zojuist verhoogd. Na veel gedoe accepteert de beambte 200 Australische dollar en nog 10 Euro. Nadat de visa gekocht zijn sluiten we weer in een andere rij aan voor de immigratiedienst; hier staan we weer een uur. Bij de bagageband blijkt de bagage van onze vlucht er al te zijn gehaald en een eindje verderop te zijn neergezet. Wij zijn al blij dat alle vijf de koffers er staan. Denk je klaar te zijn, loop je de hoek om weer een enorme rij. Hier wordt de bagage gescand. Als we dan eindelijk na tweeëneenhalf uur kunnen doorlopen staan er zo'n 100 chauffeurs met naambordjes te zwaaien. Gelukkig zien we redelijk snel onze naam. De taxichauffeur probeert ons direct van alles aan te smeren maar daar zijn we simpelweg te moe voor en wimpelen het af. Onderweg weet je niet waar je kijken moet want het barst van de scooters waar ze met 3 man op zitten of met kleine kinderen. Alles claxonneert, snijdt elkaar af en haalt aan beiden kanten in, wonderlijkbaarlijk maar allles gaat goed. Onze chauffeur rijdt gelukkig rustig. Het appartement is geweldig. Mooi ingericht, schoon en ruim. Nadat we contact hebben gehad met het thuisfront via FaceTime gaan we op zoek naar een restaurant. Aangezien hier geen of weinig stoepen zijn is het lopen op straat hier al een uitdaging! Ook zitten er hele gaten in het wegdek, maar er wordt vollop aan gewerkt. Een vriendelijke jongen trekt ons naar binnen in een heel mooi restaurant. We zijn verbaasd over de lage prijzen hier. Lekker gegeten en lekker Bitang bier gedronken maar we zijn doodmoe. Vroeg naar bed en morgen verder op ontdekkingstocht in Bali.

Cairns

Cairns.     10 augustus 2014 Vandaag alweer onze laatste dag in Australie. Na eerst een paar wassen gedraaid te hebben want in Bali en Singapore hebben we geen wasmogelijkheden, de auto schoongemaakt te hebben gaan we weer naar Cairns. Het weer is onbestendig, zon en regen wisselen elkaar af. Op de heenweg rijden we eerst langs het vliegveld. Omdat we vannacht om 04.00 de auto in moeten leveren en om 05.55 vliegen willen we even weten waar Hertz zit en waar de terminal is, om vannacht onnodige spanningen te voorkomen. In Cairns aangekomen lopen we naar de Esplanade waar ook hier weer een openlucht zwembad is aanlegd naast het strand. En het is weer zondag dus dat betekent live muziek. Veel gezinnen die hier hun vrije zondag doorbrengen. Op de promenade zie je ook allemaal fitnesstoestellen waar de kinderen natuurlijk even gebruik van moeten maken. Hierna weer naar de Night Market om nog even de shoppen en te eten op de foodcourt. We kopen nog een Koala beer en een boemerang versierd door aboriginals. Bij de uitgang zit er aboriginal te spelen op z'n didgeridoo. Na wat muntgeld in een bakje te hebben gegooid gaan ze nog even met hem op de foto. Thuis koffers ingepakt en vroeg naar bed want morgen vliegen we naar Bali.

Jumrum walk en Barron Falls

Jumrum walk en Barron Falls.     9 augustus 2014 Daintreeforrest is het bekendste regenwoud van Queensland maar is vanaf ons appartement 110 km rijden en dat doe je hier niet in een uurtje. Via tripadvisor (prima site) blijkt er ook in de buurt een regenwoud te zijn met een drietal wandeltochten. Ze vertrekken allen  vanuit Kurunda wat op slechts 10 km hier vandaan ligt. Kurunda  blijkt een leuk dorpje met een markt gebouwd in het woud. Houten winkels en stalletjes met golfplaten en bamboedaken. Ook hier wordt weer kunst verkocht en veel artikelen uit Indonesië. Het dorp is in de jaren '60 ontdekt door hippie's en dat is vandaag de dag nog te merken. Nadat we een uurtje over deze markt hebben geslenteerd, Japanse thee hebben gedronken, naar de Tourist Info voor een kaart van de omgeving. De Jumrum  walk is snel gevonden en is 3 km lang. Op zich een mooie tocht door het regenwoud en langs creeken maar de natuur is wel eentonig. De Barron Falls daar in tegen zijn schitterend. Mooie watervallen langs een diepe klif. Er loopt een houten wandelpad, heel hoog op palen, waardoor je een prachtig uitzicht hebt over het dal met regenwoud. Eind van de middag nog even naar het strand voor onze deur. Het is wat bewolkt waardoor het wat fris is maar het zeewater is heerlijk warm. En dat voor de koudste periode van het jaar.

Trinity Beach en Cairns

Trinity Beach & Cairns.   8 augustus 2014 Vanochtend eerst samen naar de supermarkt geweest. We hebben nu weer een complete keuken maar een lege koelkast. Als we thuis komen zijn de kids inmiddels wakker en ontbijten we. Daarna naar het strand voor een wandeling want Trinity Beach schijnt een van de mooiste stranden van deze omgeving te hebben. We lopen over het strand en de jongens leven zich uit met een bal van het hotel. Aan het einde van de baai is een hoge rotswand met waarschuwingsborden ' Private property' en er hangen camera's. Max schiet de bal over de rotspartijen en direct klimmen ze naar boven om de bal te pakken. Even later verschijnen er een paar Deense doggen die blaffend hun gebied bewaken. Ze besluiten de bal maar te laten liggen. Geen probleem ze vinden een kokosnoot, kun je ook mee gooien. We lopen terug naar het gedeelte waar je mag zwemmen, d.w.z. waar een lifequard aanwezig is, en ploffen neer in het zand. Jules en Amber zwemmen terwijl Max de kokosnoot gaat ontleden. Aan de andere kant van de baai zijn rotsen begroeid en gaan over vanuit mangrove naar regenwoud.. Hier is een pad aangelegd met aan het einde een bankje vanwaar een schitterend uitzicht over de baai en de zee. Tussen de rotsen zien we veel kleine krabben en  een dode kreeft. Inmiddels heeft Max tussen de palmbomen een rugbybal gevonden. Balprobleem opgelost. Als we teruglopen zien we een bord met de waarschuwing voor krokodillen in zee. Aan het einde van de middag gaan we naar Cairns. In Cairns heb je een Esplanade en een overdekte Nightmarket. Hier vindt je kleine winkeltjes met sieraden, souvenirs, kleding, koffie, aboriginal kunst en er hangt een gezellig sfeertje. Op de foodcourt eten we loempia's en andere oosterse lekkernijen. Na de markt willen we naar de Esplanade omdat deze 's avonds zo mooi verlicht is. Helaas worden we verrast door een tropische regenbui en besluiten we naar huis te gaan.

Don't feed the Crocodils

Trinity Beach.          7 augustus 2014 Via de Bruce Highway trekken we vandaag verder naar het noorden. Trinity Beach ligt net boven Cairns, onze eindbestemming in Australie. De veerboot brengt ons van Magnectic Island terug naar het vaste land. Nadat we terug zijn in Townsville gaan we eerst op zoek naar een pinautomaat want dat is weer hard nodig. Daarna nog even wat inslaan voor de lunch want de mogelijkheden aan de Highway zijn beperkt. Inmiddels is het al twaalf uur en we hebben nog geen kilometer gereden. Onderweg zien we steeds meer bananenplantages en stalletjes waar bananen langs de weg worden verkocht. 'Haal even vijf bananen' , vraag ik aan Jules. Even later komt hij terug met een enorme zak vol bananen. Ze kosten haast niets en de verkoopster bleef de zak maar vullen. Dus allemaal maar bananen eten. Een paar uur later zoeken we een parkeerplaats voor de lunch. Die zijn hier dun bezaaid t.o.v. Europa. Maar dan ineens verschijnt er een rustplaats notabene aan het strand. Picknicktafels met zeezicht! En weer geen kip te bekennen, alleen een bord ' don't feed the crocodils'. Weer op de weg worden we overvallen door hevige regenbuien. Het moet hier gewoon zo nu en dan regenen want alles is prachtig groen en we zien alleen maar tropische wouden. De Bruce Highway is inmiddels overgegaan in de Captain Cook Highway en de zon schijnt weer. Tegen vijf uur rijden we eindelijk Trinity Beach binnen. We worden opgewacht door Eddy, hele vrolijke man die lachend suggereert dat wij vast geen WiFi willen. We blijken weer een 'spacious' appartement te hebben met een prachtig groot balkon met zeezicht. Gelukkig weer wat meer ruimte. Balzaal als huiskamer, drie slaapkamers, grote witte bedden, twee badkamers en een spa. En dan echt zeezicht want er ligt slechts een straat tussen het complex en het strand. Weer een fantastisch uitzicht over de baai met palmbomen en rotspartijen. Lekker wijntje erbij wat wil je nog meer?

Walking Tracks & Horseshoe Bay

National Park Walking Tracks & Horseshoe Bay.      6 augustus 2014 Omdat de helft van dit mooie eiland een nationaal park is zijn er diverse mooie wandelroutes aangelegd. De vrouw achter de balie van ons Resort heeft ons er eentje aangeraden waar koala's te zien zijn. Zij heeft hem zelf nog nooit gelopen vertelt ze terwijl ze hier al 7 jaar woont. Onbegrijpelijk. Wij willen wel koala's in het wild zien. Na ongeveer 1 km wordt ons geduld beloond en zien we een slapende koala. Ze zijn moeilijk te vinden want ze hebben dezelfde kleur als de bast van de eucalyptusboom waar ze in zitten. Maar ze zijn zo leuk.  Even verderop zien we nog een moeder en haar jong knus tegen elkaar aan zitten. Het wandelpad geeft prachtige uitzichten over zee en tot onze verbazing leidt dit pad tot een fort. Dit fort dateert uit de WO2 toen de Japanners de strijd aangingen om de koraalzee. Boven op het fort is een uitkijktoren gemaakt waarbij je een 300 graden uitzicht hebt over het eiland. Wel een hele klim maar het is de moeite meer dan waard. Als we weer bij de auto zijn rijden we naar Horseshoe Bay. Hier is een prachtig strand en een kleine gezellige boulevard. We bestellen fish & chips en eten dit op aan het strand. De middag brengen we liggend in het zand onder een palmboom door en genieten van de prachtige baai en rotspartijen. De jongens huren een kayak. Op West Point schijnt een mooie zonsondergang te zijn dus rijden we 10 km over onverharde wegen door het tropische woud om dit te zien. Aangekomen op West Point heb je echt een prachtig weids uitzicht. Helaas hangen de wolken laag waardoor de zon niet in de zee ondergaat. 's Avonds  rijden we weer naar hetzelfde restaurant van gisteren maar daar is het nu heel druk. De pizzeria is vanavond ook open. Dit is dan eigenlijk de eerste keer dat we ergens gezellig kunnen zitten. Er is geen TL-licht maar wel een houtgestookte steenoven. De eigenaren blijken dan ook echte Italianen te zijn en dan is ook gelukkig te proeven, bella italia ! Het is vanavond druk omdat er Toad races zijn. Toad's zijn hele grote smerige padden. Er is een grote kring getekend en een oude man met een accent waar we niets van kunnen maken laat de padden zien. Heeft bij iedere pad een verhaaltje en gooit ze vervolgens op de grond. Ze hebben allemaal een andere kleur strik om en je kunt erop wedden. Er wordt gemiddeld 80 dollar gezet op een pad. Dan gaan alle 8 padden in een soort glazen buis, worden heen en weer geschud, en dan wordt de buis verwijderd. De pad die als eerste over de cirkel gaat wint. Er is veel geld gemoeid met dit spelletje en er wordt flink ingezet. De winnaar krijgt 280 dollar en mag de pad kussen. Denk niet dat ze hier een partij voor de dieren hebben.

Magnetic Island

Magnectic Island.          5 augustus 2014 Vandaag gaan we via Townsville met de veerboot naar Magnetic Island. De  naam heeft het eiland te danken aan Thomas Cook die hier in 1860 voet aan wal zette en dacht dat  magnetisch velden door de vele granieten rotsen zijn kompas verstoorden. Als we Townsville inrijden zien we een bord Ferry to Magnectic Island terwijl onze navigatie iets anders zegt. Fijn zoiets. Toch maar het bord volgen. We rijden tot aan de haven maar zien geen bord van de Ferry maatschappij . Dan toch maar de navigatie volgen, over een brug, veel stoplichten en uiteindelijk zien we wel een Ferry maar met een andere naam. Gelukkig staat er iemand bij de ingang en die zegt dat we aan de andere kant van de haven moeten zijn. Weer de brug en stoplichten terwijl we al over 10 minuten moeten inschepen. Even spannend, maar gelukkig zien we ineens, half verstopt achter bomen, het bord van Fantasea. Lekker handig, maar we zijn op tijd. Magnetic Island ligt 8 km uit de kust, ongeveer 45 minuten varen. Naast de boot springt een dolfijn uit het water. En dan zijn we ineens op zo'n tropisch eiland met baaien, palmbomen en zeilboten. Als we bij het "Resort"aankomen geeft de vrouw achter de balie uitgebreide informatie over het eiland. Maar onze kamer op het Resort (?) blijkt heel klein. We kunnen onze kont niet keren. Nou ja, het is in ieder geval wel schoon en voor twee nachten moet het te doen zijn. Dan maar een stukje van het eiland verkennen want we krijgen honger. Uiteindelijk vinden we een restaurant en bestellen eten. De mannen hebben trek in een biertje. Bier wordt hier ook per kan van 1,2 liter verkocht (Juge) en op dinsdag is de kan in de aanbieding. Wat een geluk. En dan eten 'gezellig' onder de TL- verlichting ons eten op. Dat valt ons wel op: echt gezellig uit eten gaan kennen ze hier volgens ons niet. Eten en wegwezen.